روستای سیاه سر مشهد
آدرس روستا سیاه سر خراسان رضوی
آبادی سیاه سر در شهرستان مشهد و بخش احمدآباد و دهستان سرجام استان خراسان رضوی واقع میباشد.
اطلاعات گردشگری جمعیتی و خدماتی روستا
وضع طبیعی روستای سیاه سر دهستان سرجام بصورت کوهستانی، دره‌ای یا تپه‌ای میباشد. و راه زمینی این روستا بصورت جاده شوسه (شن‌ریزی شده) میباشد.
این روستا براساس سرشماری مرکز آمار ایران سال ۱۳۹۰ دارای جمعیت کل ۱۳ و جمعیت مرد ۹ و جمعیت زن ۴ میباشد. تعداد خانوار این روستا ۵ خانوار و دارای تعداد واحد مسکونی ۵ میباشد.
این روستا زمین ورزشی ندارد، سالن ورزشی ندارد، مسجد ندارد، امام زاده ندارد، شبکه سراسری برق ندارد، موتور برق دیزلی ندارد، انرژی نو (خورشیدی ، بادی و…) ندارد، گاز لوله کشی ندارد، آب لوله کشی ندارد.
این روستا حمام عمومی ندارد، دسترسی عمومی به اینترنت ندارد، دسترسی به وسیله نقلیه عمومی ندارد. و این روستا بقالی ندارد، نانوایی ندارد.
اگر از این روستا عکس یا اطلاعات گردشگردی دارید در قسمت پایین همین پست ارسال کنید.
منبع:مرکز آمار
با سلام و احترام
روستای سیاه سر در بخش احمدآباد دهستان سرجام واقع و حدوداً از مشهد ۱۲_۱۳ کیلومتر فاصله داره که حدود ۵ کیلومتر آن جاده خاکی می باشد.
روستا از شمال به بساروج، جنوب به آغنج، شرق درخت توت و غرب روستای عارفی محدود می گردد.
روستا تا اوایل دهه هفتاد، دارای حدود ۱۲خانوار سکنه و بلحاظ دامپروری و کشاورزی از رونق خاصی در بین روستاهای اطراف با توجه به جمعیت برخوردار بود.
لیکن علی رغم نداشتن هیچگونه امکانات رفاهی از جمله، آب، برق، مسجد، حمام(در مقاطعی دایر بوده) مردم جهادگرانه در روستا باقی مانده و به تولیدات دامی و کشاورزی خود می پرداختند.
از اواخر دهه ۶۰ متاسفانه آموزش و پرورش به رغم داشتن دبستان و حدود ۸ نفر دانش آموز، از اعزام معلم به روستا خودداری و پیگیریهای اهالی هم منتج به نتیجه نشد.
تخلیه روستا بدلیل عدم امکان تحصیل ابتدایی فرزندان اهالی کم کم کلید خورد و این امر پس از بی توجهی مسئولین به سایر خواسته های اهالی سرعت گرفته و اوایل دهه ۸۰ روستا خالی از سکنه شد.
روستا در منطقه ای ناهموار و تپه ای واقع شده و آب و هوا و باغ های بسیار سر سبزی داشت که متاسفانه با خروج مردم رو به خرابی گذارد و در سالهای اخیر علی رغم حضور روزانه مردم، بعلت خشکسالی های متوالی به باغهای موجود خسارت قابل توجهی وارد شده است.
سلام
روستای سیاسر که از توابع بخش احمدآباد میباشد متاسفانه در سال ۱۳۰۵ گریبان مریضی وحشتناکی به نام جذام شد روستایی که ۱۵۰ خانوار داشت طی مدت کوتاهی اکثر اهالی این روستا درگیر این بیماری شدند درست سه سال نگذشته بود که طاعون به سراغ این روستاییان آمد و یک شبه این روستا خالی از سکنه شد روستای درخ توت که در نزدیکی این روستا واقع شده بود آن‌هایم که ۷۰ خانوار جمعیت داشتند طاعون را به خود دیدند به قول یکی از قدیمی‌ترین روستاییان آن اطراف که حاج تقی است که در روستای به نام بازه حوض زندگی می‌کند از روزهای حشتناکی به یاد می‌آورد که این دو روستا به جهنم تبدیل شده بود و می‌گوید که طی سه ماه ۳۰۰ نفر در روستای سیاسر به خاک سپرده شدند و دیری نگذشت که که این دو روستا خالی از سکنه شد و حال که یک قرن ز اون واقعه می‌گذرد و هنوز این دو روستا خالی از سکنه میباشد به گفته حاج تقی هر کس پایش را داخل این روستاها می‌گذرد ا اتفاقات عجیبی روبرو می‌شود تا حالا نشده است که کسی بتواند آنجا زندگی کند ی چوپان‌ها هم گوسفندانش را به اون دو روستا نمی‌برند چون شبها خدا می‌داند که چه می‌گذرد آنجا با اینکه روستای سیاه سر هنوز هم بادی رو به خود می‌بیند و دارای چشمه و باغات فراوانی است اما معمولاً کسانی که آنجا پا می‌گذرند از طلوع خورشید تا غروب خورشید را ترجیح می‌دهند و بعد از غروب خورشید آنجا را ترک می‌کنند امیدوارم که کسی پیدا نشود که بخواهد آنجا را مخصوصاً در شب تجربه کند امید روزهای خوب برای هر ایرانی
ابراهیمی از توابع بخش احمدآباد روستای ده غیبی
باسلام ،نه به این وحشتناکی که شما تعریف کردید نیست ،من متولد دهه ی پنجاه روستای سیاه سر هستم ،فقط نبود امکانات ما را مجبور به ترک روستای عزیزمان کرد
البته من بچه بودم با پدرم شبها می موندیم سیاسر ، الان هم بهتر شده خدا شکر
من که یادمه چند شب موندیم سیاسر اتفاق خاصی نیفتاد